Lata 60-te ubiegłego stulecia to wzmożona praca biura konstrukcyjnego Chorzowskiego Konstalu. Po zbudowaniu tramwajów typu 13N dla Warszawy zapada decyzja o rozpoczęciu produkcji seryjnej wagonów dla pozostałych miast. Zdecydowano się na masową produkcję wagonów typu 102N. Do Poznania pierwsze wozy tego typu trafiają w 1969 roku. Nowoczesny wygląd przodu i tyłu tego tramwaju okazały się nich przysłowiowym gwoździem do trumny. Niefortunny kąt nachylenia przedniej szyby powodował, że w warunkach nocnych refleksy świetlne oślepiały zarówno motorniczego jak i kierowców pojazdów jadących naprzeciwko tramwaju. W związku z tym po wykonaniu 42 egzemplarzy zaprzestano dalszej produkcji.
Prezentowany wóz 102N z numerem pierwszym jest zarazem ostatnim w kraju, który był eksploatowany w służbie liniowej do 2004 roku, właśnie w Poznaniu.
Wersją poprawioną tego typu wagonów były produkowane w latach 1970-1973 wagony 102Na. Podstawowym zmianą uległy przód i tył wagonu. Wyeliminowany został problem z odblaskiem światła. Do Poznania trafiło 65 wagonów 102Na. Wagon nr 71 eksploatowany był do 2006 roku, aby po naprawie głównej w 2008 roku wrócić na poznańskie tory służąc nadal pasażerom. 10 września 2013 roku zakończył on służbę liniową. Obecnie, jako historyczny obsługuje przejazdy zamknięte oraz linie specjalne uruchamiane przez Klub Miłośników Pojazdów Szynowych.
Pod koniec 1974 roku Chorzowski Konstal zaprezentował swoje nowe „dziecko”. Wagon typu 105N. Zdobyte doświadczenia przy budowie tramwajów 13N dla Warszawy, pozwoliły na zastosowanie sprawdzonych rozwiązań przy tym, jak że nowoczesnym wozie tramwajowym. Pierwsze 17 wozów tego typu dociera do Poznania w 1975 roku, a kolejne sukcesywnie aż do roku 1990, przechodząc przez ten czas wiele przemian i ulepszeń.